کد مطلب:3643 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:15

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا گفتههاياشخاصي كه سر كتاب باز ميكنند، حقيقت دارد، لطفاً توضيح دهيد؟

ما در شرع مقدس اسلام، چيزي به نام سر كتاب باز كردن نداريم; البته شما ميتوانيد در پرسشهاي بعدي خود اين عمل را توضيح دهيد تا شما را در اين كه آيا با مسائل اسلامي مخالفتي دارد يا نه، راهنمايي كنيم.

اما اگر مقصود شما استخاره است، بايدبگوييم اين كار، يك عمل شرعي است. معناي استخاره اين است كه وقتي انسان مردّد ميشود كاري را انجام بدهد يا ندهد و از راه تعقل و تفكر و يا مشورت با اهل اطلاع نيز از سرگرداني خارج نميگردد و هم چنان در انجام دادن يا ندادنش مردد ميماند، امامان معصوم: در اين گونه موارد به ما آموختهاند كه ميتوانيم از خداوند متعال در اين زمينهكمك بگيريم و طرفي را كه به مصلحت ما ميباشد را پيدا كنيم، كه يكي از راههاي آن، استخاره با قرآن است، يعني شما به نيت اين كه خداوند، در آن عمل ـ انجام و يا ترك آن ـ خيرتان را به شما بفهماند، قرآن را ميگشاييد، شما ميتوانيد از نخستين آيه، راهنمايي خداوند را دربارة مشكل خود به دست آوريد، البته براي استخاره آداب و ذكرهايي وجود دارد و هم چنين انواعي وجود دارد كه براي اطلاع بيشتر ميتوانيد به كتاب مفاتيح الجنان شيخ عباس قمي; مراجعه كنيد.

هم چنين اگر مقصود شما دعا نويسي است، بايد بگوييم اصل اين كه شخصي براي شخص ديگري دعا بنويسد، از نظر شرعي مانعي ندارد. ريشة دعانويسي در اين بوده كه گاهي از طرف امامان معصوم: دعاها و ذكرهايي براي رفع گرفتاريها، ايمني از خطرها و بيماريها، دفع چشم زخم و زياد شدن روزي و... تجويز ميشد كه لازم بود به صورت نوشته، همراه شخص باشد; (البته اين دعاها و ذكرها را هر كس بنويسد و با خود داشته باشد، مانعي ندارد، ولي از جهتي كه همة اشخاص نيازمند به اين دعاها، با آنها آشنا نبودند و يا آن كه اشخاص پرهيزگاري بودند كه دعايشان نزد خدا مستجاب ميشد، به اين علت، مردم دعاهاي مورد نياز خود را از آنان ميگرفتند و آنها نيز به دعانويس معروف ميشدند، البته توجه داشته باشيد كه هر كس ادعاي دعانويسي كرد دليل نميشود حتماً دعانويس باشد، بلكه بايد بين مردم به پاكدامني و تقوا و آگاهي معروف باشد.